Pamiętnik nienarodzonego dziecka:(

5 październik

Dziś zaczęło się moje życie, rodzice jeszcze nie wiedzą o moim istnieniu. Jestem mała jak pyłek kwiatu, ale jestem Ja. Mam być dziewczynką, będę miała jasne włosy i niebieskie oczy, w ogóle wszystko zostanie ustalone, nawet to, że będę kochała kwiaty.

Trochę urosłam, ale sama jeszcze nic nie potrafię. Wszystko za mnie robi mama. Dziwne. Bo dotąd nie, wie, że żyje.

Otwierają się moje usta, za rok będę się uśmiechać. Pierwszym wypowiedzianym słowem będzie – MAMA –

Zaczęło bić moje małe serduszko, będzie tak miękko uderzać przez całe życie, bez chwili wytchnienia, a gdy po latach zmęczone ustanie – umrę.

Ciągle rosnę, zaczynają mi rosnąć ręce i nogi. Jeszcze długo musze czekać nim te nóżki poniosą mnie w ramiona mamy, nim rączkami zacznę zdobywać świat i zawierać przyjaźnie z ludźmi.

Dziś dopiero lekarz powiedział mamie, że żyję pod jej sercem. Ach jak bardzo musisz się cieszyć!

Cieszysz się mamo?

Rodzina obmyśla moje imię. Nie wiedzą, że jestem dziewczynka, więc mówią na mnie Januszek. Ale ja chce być Magda.

Rosną mi włosy takie jasne jak słońce. Ciekawa jestem jakie włosy ma moja mama.

Już nawet będę modła widzieć, teraz dookoła jest noc. Gdy mama wyda mnie na świat, będzie on pełen słońca. Ale najbardziej pragnę zobaczyć kochaną mamę.

Jak wyglądasz mamo?

Dziś dowiedziałam się, że mam starszego brata – Krzyśka. Też chce go zobaczyć.

Czy mamo słyszysz bicie mojego serca? Są podobno dzieci, które przychodzą na świat z chorym sercem. Tak równo będzie bić moje serce – TUP – TUP – TUP – Będziesz miała zdrową córeczke mamo...

DZIŚ MOJA MAMA MNIE ZABIŁA!

(Dziś miałabym dwa miesiące)